![]() |
#21 |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() insan annesinin degerini hastalanınca daha çok anlıyo.allah onları başımızdan eksik etmesin.AMİN Çoğul düşler diyarındaydım BUGÜN anne Sen yoğun bakım ünitesinde Cihazlara bağlı gidip gelirken Ölümle yaşam arası mücadele verirken Ben neler yaşadım bilemezsin Bilemezsin anneciğim Soğuk hastane odasında ölümle burun buruna Çiçeklenmişken bahar dalları yeşermişken umutlar Ben vedaya henüz hazır değilmişim anneciğim Gözünü açar açmaz ben iyiyim sen yorgunsun Hasta olmayasın dedin anne neden kendini hiç düşünmezsin Oysa ben hiç bu kadar iyi olmamıştım sen yeniden hayata dönmüştün anne Hala gözlerimi üretken olan ellerinden sevecen gözlerinde ayıramıyorum Sen yorulmadan mı bizi büyütürken hiç gül benzin solmadı mı Bunları sana söylemek istedim oysa hiç konuşamadım Söyleyemediğim duygularımı hiç olmazsa yazıyorum Okyanusların gel gitleri gibi duygu seli duygu fırtınası içerisinde Sana neler anlatabilirdim neler söylemek isterdim bir bilsen Duygular neden gizlenir neden aramızda sırlar olur bilemedim anne Sen çiçekleri bitkileri ağaçları çok seversin bilirim Ama şunu biliyorum ki papatyalara aşıksın bana benzettiğin için İncileri de seversin oysa güzel kuğu boynuna asla takmadın onları Bizi incilere benzettip hep gurur duyduğun için seversin Gözlerin nemlendi kaçırıyorsun yine benden Merak etme ağlayabilirsin anne ben biliyorum ki Ağlarken de gülerken de bizim için atıyor tekleyen kalbin Duygularını neden saklıyorsun anne ben başucunda bu şiiri yazarken Sen yine daldın ilaçların tesirinden güzel gözlerini kapattın Ne olur anne bir daha kapatma aç gözlerini tut ellerimi Çoğul düşler diyarına yolculuğum bitecek birazdan Ama sana olan sevgim ihtiyacım hiç bitmeyecek Bitmeyecek canım anneciğim. ![]() ![]() ![]() ![]() |
|
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|