[misbah]

Onlar;
Mutlak adâletin öncüleriydi,
Kurucularıydı medeniyetin yeryüzünde.
Emânetçi olduklarına inanarak,
Mülk Allah’ın derlerdi.

Onlar;
Çaresiydi bilcümle çaresizlerin,
Aşevleri açarlardı yoksul garibanlara.
Âşiyan yaparak kuşlara bile,
Şefkat gösterirlerdi.

Onlar;
Birer vakıf insandı Hak yolunda.
Hanlar, kervansaraylar, köprüler, bedestenler,
Çeşmeler, camiiler derken, taşa çekiçle;
Hoş şekil verirlerdi.

Onlar;
Sayısız zaferler kazansalar da,
Kaçınırlardı zafer sarhoşluğundan.
Mağrurluktan münezzeh adımlarla,
Usulca yürürlerdi.

Onlar;
Devlet-i Aliyye'nin bekâsı için,
Tenezzül etmezlerdi gayrimeşru işlere.
Helâlinden kazanarak rızklarını,
Helâlinden yerlerdi.

Onlar;
Ki secdeye vardıklarında,
Dua ederlerdi Ümmet-i Muhammed'e.
Aşk ile potasında Din-i mübin'in,
Âdeta erirlerdi.

Onlar;
Suya sevdalıydılar, bir içimlik suya,
Gözleriyle içerlerdi suyu.
Su gibi azizdiler, hatta rüyalarında;
“Bengisu” görürlerdi.

Ahmet Süreyya DURNA